Το γκολ του αιώνα

Τον Ιούνιο του 1986 ο “θεός” του ποδοσφαίρου, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα,  πετυχαίνει με τη φανέλα της εθνικής Αργεντινής ένα γκολ που έμελλε να μείνει στην ιστορία του αθλήματος, ως το γκολ του αιώνα.

Ο Μαραντόνα γεννήθηκε στην Αργεντινή τον Οκτώβριο του 1960 από φτωχούς γονείς και γενικότερα μια φτωχή οικογένεια στην περιοχή Λανούς.

Ξεκίνησε όμως να ασχολείται με το ποδόσφαιρο σε πολύ νεαρή ηλικία και ήδη στα 15 του χρόνια αγωνίζεται ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής με την εφηβική ομάδα της Αρχεντίνος Τζούνιορς. Πριν μεταβεί το 1981 στο ανδρικό τμήμα της διάσημης Μπόκα Τζούνιορς, πρόλαβε να κατακτήσει το 1979 το παγκόσμιο κύπελλο νέων με την ομάδα της Αργεντινής.

Το 1982 παίρνει μεταγραφή για την ποδοσφαιρική ομάδα της Μπαρτσελόνα στην Ευρώπη. Θα συνεχίσει 2 χρόνια αργότερα, στη Νάπολη της Ιταλίας, με την φανέλα της ομάδας, στην οποία λατρεύτηκε σαν θεός από τους οπαδούς και έγραψε ιστορία ως αθλητής και ως ποδοσφαιριστής.

Σε αυτή τη δεκαετία αγωνίστηκε μεταξύ άλλων, με την εθνική ομάδα της Αργεντινής στο παγκόσμιο κύπελλο του 1986 στο Μεξικό. Κυριολεκτικά, πήρε από το χέρι την Αργεντινή και την οδήγησε στον τελικό εναντίον της Δυτικής Γερμανίας, την οποία και νίκησε με 3-2 σκόρ. Αρκετοί φίλαθλοι και οπαδοί του ποδοσφαίρου δεν έχουν κρατήσει στη μνήμη τους αυτό το γεγονός. Εντούτοις,  όλοι θυμούνται με λεπτομέρειες τι είχε προηγηθεί λίγες μέρες νωρίτερα, στον ημιτελικό με την εθνική ομάδα της Αγγλίας.

Η “αλμπισελέστε”, το παρατσούκλι της Αργεντινής, αγωνίζεται σε αυτόν τον ημιτελικό με την μπλε ποδοσφαιρική εμφάνιση με τους μεγάλους λευκούς αριθμούς στην πλάτη συνοδευόμενη από το μαύρο σορτσάκι, ενώ αντίστοιχα η εθνική Αγγλίας αγωνίζεται με με τη λευκή εμφάνιση με τα κόκκινα γράμματα και το γαλάζιο σορτσάκι.

Στο υπόβαθρο αυτής της αναμέτρησης, οι δύο χώρες βρίσκονται στα μαχαίρια εξαιτίας του πολέμου στα νησιά Φόκλαντ, λεπτομέρεια που προσδίδει εντονότερο χαρακτήρα στην μεταξύ τους κόντρα.

Στο 51ο λεπτό του αγώνα και ενώ το σκορ βρίσκεται στο 0 - 0, ο “Ντιεγκίτο” προσπαθεί να διεκδικήσει μια κεφαλιά στην περιοχή της Αγγλίας και χρησιμοποιεί πονηρά το χέρι του για να πετύχει ένα τέρμα το οποίο θα μετρήσει κανονικά και θα βάλει την Αργεντινή μπροστά στο σκορ. Το πανηγυρίζει τρέχοντας προς την πλευρά που βρίσκονται οι οπαδοί της Αργεντινής ενώ την ίδια στιγμή οι Άγγλοι ποδοσφαιριστές διαμαρτύρονται έντονα στον διαιτητή του αγώνα για την απόφασή του να μετρήσει το γκολ. Το γκολ αυτό έμεινε στην ιστορία με το όνομα, “το χέρι του θεού”.

Ίσως γνώριζε μέσα του ότι έπρεπε να κάνει κάτι περισσότερο για τη φανέλα και την ιστορία της ομάδας της Αργεντινής. Και αποφάσισε, 4 λεπτά αργότερα ότι, αυτό το πονηρό τέρμα δεν πρέπει να του κλέψει τη δόξα και να αμαυρώσει την διαφαινόμενη επιτυχία της νίκης, επί μιας αντιπάλου με την οποία βρίσκονται σε κόντρα εξαιτίας και των πολιτικών επιπλοκών. Λεπτομέρειες ενός μυθικού αγώνα που αποτελεί σημείο ορόσημο στην εξέλιξη και την  ιστορία του ποδοσφαίρου.

Στο 55ο λεπτό, αυτός ο μικρόσωμος “θεός” ξεκίνησε την ιστορική κούρσα με τη μπάλα στα πόδια από το κέντρο του γηπέδου ξεπερνώντας όποιον αντίπαλο βρήκε μπροστά του. Ταχύτητα, φαντασία, χορευτικές πιρουέτες και προσποιήσεις σε συνδυασμό με τις επιτυχημένες ντρίμπλες. Άρχισε το σλάλομ από το μισό του γηπέδου στο οποίο αμυνόταν η ομάδα της Αργεντινής. Κατάφερε να ξεπεράσει όποια λευκή φανέλα βρήκε μπροστά του, ελέγχοντας άψογα το κέντρο βάρους του, έφτασε μέχρι τη μεγάλη περιοχή των αντιπάλων. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν το σωστό άγγιγμα της μπάλας στο τελικό σουτ την κατάλληλη στιγμή προς την εστία του τερματοφύλακα της Αγγλίας. Ποδοσφαιρική ευφυΐα βγαλμένη από τις χρυσές σελίδες της ιστορίας του αθλήματος.

Ο Ντιεγκίτο πετυχαίνει ένα από τα ομορφότερα τέρματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Οι σχολιαστές παραλληρούν προσπαθώντας να αποδώσουν την έκσταση και πρώτος απ΄όλους ο θρυλικός σχολιαστής της τηλεόρασης της Αργεντινής, Βίκτορ Χιούγκο Μοράλες. Η φωνή του αντηχεί ακόμα, “viva el fútbol” (ζήτω το ποδόσφαιρο) “γκολάτσοοοοοο”, γκολ για την Αργεντινή. “Argentina dos, Inglaterra zero… Diego, Diegoοοl! Diego Armando Maradona! Gracias Dios, por el fútbol, por Maradona”!  -Αργεντινή δύο, Αγγλία μηδέν, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ευχαριστώ θεέ μου, για το ποδόσφαιρο, για τον Μαραντόνα!- Ένα ιστορικό γκολ το οποίο όσες φορές και να το δεις δεν το χορταίνεις!

Μέξικο Σίτυ, 22 Ιουνίου 1986, στάδιο Αζτέκα. Το γκολ του αιώνα.

Ο Μαραντόνα γράφει ιστορία με τη μπλε φανέλα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Αργεντινής. Η “αλμπισελέστε” στα ουράνια. Ένας μύθος γεννιέται, ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, “το χέρι του θεού”, “το γκολ του αιώνα” και όλα αυτά σε δύο φάσεις του ίδιου παιχνιδιού με διαφορά 3-4 λεπτά μεταξύ τους. Για την ιστορία, η εθνική Αγγλίας κατάφερε απλά να μειώσει σε 2 - 1 στο 81ο λεπτό με τον Γκάρι Λίνεκερ.

Ο μύθος εδραιώνεται σε παγκόσμια κλίμακα λίγες μέρες αργότερα, όταν ο Ντιέγκο κατακτά το τρόπαιο του Μουντιάλ στον τελικό απέναντι στην Δυτική Γερμανία.

Είναι μια από τις ομορφότερες στιγμές του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Έχει συζητηθεί όσο κανένας άλλος αγώνας στην ιστορία σε όλους τους θεσμούς. Ο ίδιος ο Μαραντόνα παραδέχεται 30 χρόνια αργότερα ότι χρησιμοποίησε το χέρι του για να σκοράρει στο 1 - 0. Στην αυτοβιογραφία του, "Άγγιγμα Θεού - Πώς κατακτήσαμε το Παγκόσμιο Κύπελλο του '86 στο Μεξικό" , περιγράφει πώς σημείωσε το ιστορικό γκολ, αποκαλύπτοντας παράλληλα πως φοβόταν ότι θα ακυρωθεί το τέρμα μετά το τέλος του αγώνα.

“Δεν στεναχωρήθηκα που σκόραρα με το χέρι. Σε καμία περίπτωση! Ούτε τότε, ούτε τριάντα χρόνια αργότερα, ούτε πρόκειται, ακόμα και στο... νεκροκρέβατό μου”, αναφέρει χαρακτηριστικά, ενώ στη συνέχεια περιγράφει τη φάση με το δικό του τρόπο και εξομολογείται τις σκέψεις που έκανε εκείνες τις στιγμές:

"Αυτή η μπάλα είναι δική μου", σκέφτηκα. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω, αλλά θα παίξω με τις πιθανότητες. Αν δώσει φάουλ, ας το δώσει. Πήδηξα ψηλά, κάτι που δεν περίμενε ο Σίλτον. Νομίζω πως πίστευε ότι θα πάω κατά πάνω του. Πρόλαβα τον Σίλτον επειδή εκείνη την εποχή βρισκόμουν στην καλύτερη φυσική κατάσταση της καριέρας μου. Πήδηξε, άλλα εγώ πήδηξα πριν από αυτόν επειδή έβλεπα την πορεία της μπάλας, ενώ αυτός έκλεισε τα μάτια του.

Όταν πάτησα στο έδαφος άρχισα να πανηγυρίζω. Η μπάλα κατέληξε με δύναμη στα δίχτυα. Την βρήκα με τον καρπό μου, αλλά ήταν λες και την είχα χτυπήσει με το πόδι, ούτε καν με το κεφάλι. Κατέληξε στα δίχτυα και δεν υπήρχε τρόπος να έχουν δει πώς σημείωσα το γκολ. Ούτε ο διαιτητής, ούτε ο επόπτης, ούτε ο Σίλτον, ο οποίος ήταν επικεντρωμένος στην πορεία της μπάλας. Ο μόνος που συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί ήταν ο Τέρι Φένγουικ, ο οποίος βρισκόταν ανάμεσα σε εμένα και την μπάλα. Όμως, εκτός απ' αυτόν, κανείς άλλος δεν είδε κάτι. Συνέχιζα να πανηγυρίζω. Έτρεχα χωρίς να κοιτάζω πίσω.

Τότε, ήρθε προς το μέρος μου ο Σέρχιο Μπατίστα και με ρώτησε: "Τη βρήκες με το χέρι, ε; Χρησιμοποίησες το χέρι σου;". Του απάντησα: "Σκάσε και συνέχιζε να πανηγυρίζεις".

Ο Μαραντόνα συνεχίζει τις αποκαλύψεις για το συγκεκριμένο θέμα και αναφέρει παρακάτω:

“Μετά το τέλος του αγώνα, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, δεν ήξερα πως να ξεφύγω απ' τη δύσκολη θέση που βρισκόμουν. Στην αρχή, έλεγα στους δημοσιογράφους πως βρήκα την μπάλα με το χέρι. Δεν ξέρω. Φοβόμουν. Πίστευα πως επειδή ήμουν ακόμα στο γήπεδο το γκολ θα μπορούσε να ακυρωθεί ακόμα και μετά το τέλος του αγώνα. Κατά τη διάρκεια των ερωτήσεων, γύρισα σε κάποιον δημοσιογράφο και του είπα: "Ήταν το κεφάλι του Μαραντόνα και το χέρι του Θεού". Κατά τη διάρκεια του αντι-ντόπινγκ κοντρόλ, ο Μπούτσερ έμοιαζε με τον πιο νευριασμένο άνθρωπο στον κόσμο. Σήκωσε το δάχτυλό του και έδειξε τον καρπό του, σαν να με ρωτούσε αν είχα βρει την μπάλα με το χέρι. "Όχι, με το κεφάλι, φίλε μου. Με το κεφάλι", του απάντησα. Εκεί τελείωσε η συζήτηση.

Αυτό το γκολ έγινε κομμάτι της ιστορίας του ποδοσφαίρου”.

Έχουν περάσει 33 χρόνια από εκείνη την ποδοσφαιρική εμφάνιση. Ακόμα και μετά την αυτοβιογραφία του και συνολικά την παραδοχή του, η συζήτηση για το “χερι του θεού” και το “γκολ του αιώνα” δεν θα σταματήσει. Το ίδιο συμβαίνει σε όλο το φάσμα της ιστορίας για όλους τους μύθους. Ο Ντιεγκίτο θα συνεχίσει να απασχολεί και ένα ακόμα ερώτημα εκτός από το ομορφότερο γκολ στην ιστορία, το ερώτημα για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο. Μια άλλη ποδοσφαιρική κόντρα μεταξύ Αργεντινής και Βραζιλίας, η μάχη δύο μύθων του ποδοσφαίρου, Μαραντόνα εναντίον Πελέ.

Ο Μαραντόνα μπορεί να δίχασε τους φιλάθλους για πολλά πράγματα και στη μετέπειτα καριέρα του, αλλά ένα είναι σίγουρο, όλοι θα θυμούνται την παραμυθένια κούρσα του και το γκολ του αιώνα στον ημιτελικό με την Αγγλία.

Κατάφερε με ελάχιστες κινήσεις να δημιουργήσει μια ολόκληρη σχολή ποδοσφαίρου, ένα ρεύμα το οποίο, θα συνεχίσει να εμπνέει εκατοντάδες ακαδημίες ποδοσφαίρου και χιλιάδες ποδοσφαιριστές που ονειρεύονται με τη δική τους ποδοσφαιρική φανέλα να γράψουν ιστορία.

Στην Ελλάδα απέκτησε φανατικό κοινό που τον υποστήριξε και τον λάτρεψε ειδικά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Μέχρι τελικά η κλήρωση των ομίλων του Μουντιάλ της Αμερικής, να θέσει αντιμέτωπες τις δύο ποδοσφαιρικές ομάδες. Η Αργεντινή εναντίον της Εθνικής Ελλάδος για το παγκόσμιο κύπελλο του 1994. Η μπλε εμφάνιση της “αλμπισελέστε” κόντρα στην “γαλανόλευκη” εμφάνιση στις 21 Ιουνίου 1994. Ήταν το τελευταίο μεγάλο γεγονός της καριέρας του Ντιεγκίτο. Φυσικά δεν υπήρξε καμία τύχη για την Εθνική Ελλάδος. Τελικό σκόρ, Αργεντινή 4, Ελλάδα 0.

Παρόλα αυτά, δεν έχασε ποτέ την αγάπη των Ελλήνων οπαδών και φιλάθλων, οι οποίοι θα θυμούνται με θαυμασμό την ποδοσφαιρική του ευφυΐα και τις εκπληκτικές του ενέργειες, όσα χρόνια και αν περάσουν.  

Τέτοιου είδους μύθοι και ποδοσφαιρικές ιστορίες εμπνέουν την εταιρεία Atlas Sportswear για να συνεχίσει να στηρίζει τις ακαδημίες ποδοσφαίρου στην Ελλάδα ανεξάρτητα από την επιλογή της φανέλας στην οποία καταλήγουν. Στεκόμαστε δίπλα στους ανθρώπους που εργάζονται για την ανάδειξη των αξιών του αθλήματος προσφέροντας σε ειδικές τιμές για τις ακαδημίες, είτε την γαλανόλευκη ποδοσφαιρική εμφάνιση, είτε την “αλμπισελέστε” είτε οποιονδήποτε άλλο χρωματικό συνδυασμό. Η φανέλα είναι η ομάδα, είναι ο ποδοσφαιριστής, είναι τα όνειρα και η προσπάθεια των νέων, είναι οι ατελείωτες προπονήσεις για να καταφέρουν κάποια στιγμή να γράψουν και το δικό τους όνομα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η Atlas SportsWear θα βρίσκεται δίπλα τους.